haarlem Archieven - Pagina 4 van 14

praten geeft problemen, hoe komt dat?

Praten geeft problemen, hoe komt dat? Voor het spreken zijn veel structuren in de keel mondregio belangrijk. De tong, het tongbeen, de luchtpijp en ook de slokdarm. Wanneer de beweeglijkheid van deze structuren beperkt is kan dit invloed hebben op het mechanische deel van het praten. Ook is het goed kunnen horen van de eigen stem het gehoor essentieel om tot goed verstaanbaar praten te komen. Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming om spraakproblemen bij kinderen oorzakelijk te behandelen.

Als kinderen de tong nog ver en hoog voorin de mond zitten, dit kan ontstaan wanneer er in de beginfase na de bevalling beperkingen zijn in het functioneren van de longen en slokdarm. Bij deze kinderen is er vaak een historie van spugen en verkoudheid/benauwdheid, dit is dan ook vaak te merken aan de extreme onrust die deze kinderen als baby hadden, met name overdag. Dat zijn dan over het algemeen slechte slapers overdag. Door deze beperking is de kans groter dat de tong ver voor in de mond hangen en wordt praten vanzelfsprekend moeilijker.

Wij horen onszelf praten doordat we de lucht in de holtes van de aangezichtsbotten in trilling brengen wanneer we praten. Deze holtes ontwikkelen zich door de daling van ons hart, deze daling trekt ons aangezicht open en opent zo ook de holtes. Als deze trekkracht verminderd is, is het veel moeilijker om goed te horen. Dit is een belangrijke voorwaarde om goed en duidelijk verstaanbaar te kunnen praten.

Als u wilt weten of osteopathie bij de spraakproblemen van uw kind kan helpen kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Kruipen lukt baby niet, hoe komt dat?

Kruipen lukt baby niet, hoe komt dat? Hoe komt het dat sommige baby’s dit niet gaan doen? Soms gaan deze baby’s in plaats van kruipen billenschuiven of blijven ze tijgeren zonder de benen te gebruiken of rollen ze continue door de kamer. Dit is jammer, want het kruipen is een belangrijke stap in de ontwikkeling voor baby’s. Heel fijn als die stap gemaakt wordt voor ze gaan lopen. Door het kruipen maken baby’s onder andere de doorbloeding naar de hersenen vrij. Zo creëren ze een belangrijke voorwaarde voor hersengroei. Als baby’s gaan kruipen zie je dat de ontwikkeling in een stroomversnelling komt. De invloed van het kruipen op de doorbloeding van de hersenen speelt daar een rol in.

Vaak speelt het niet goed kunnen bewegen van de schedel ten opzichte van de eerste nekwervel een belangrijke rol bij het niet tot kruipen komen. Maarten Heemskerk, van osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming bij het oplossen van dit niet tot kruipen komen van de baby.

Kruipen lukt baby niet, hoe komt dat?

Om te kunnen kruipen moet een baby eerst de schedel kunnen bewegen ten opzichte van de atlas (de eerste nekwervel). De schedel moet naar voren kunnen glijden op de gewrichtsvlakken van de atlas. Als dit niet goed lukt vinden baby’s het erg vervelend om op de buik te liggen. Ze beginnen dan vaak snel te huilen. Want om te kunnen zien waar je naar toe gaat moet je je hoofd kunnen optillen, om dit mogelijk te maken moet er een beweging naar voren van de schedel op de atlas gemaakt kunnen worden. Ook is voor het kruipen de beweging naar achteren van de schedel op de atlas heel belangrijk, wanneer deze beweging niet goed te maken is kunnen baby’s hun heup niet ver genoeg buigen. Dit is nodig om de knie onder het bekken te trekken, essentieel om op handen en knieën te kunnen kruipen. Tijgeren gaat dan nog wel maar volwaardig kruipen lukt dan niet.

In het geval van een slecht bewegen van de schel ten opzichte van de atlas zijn er ook nogal eens andere problemen. Vaak is er een duidelijke voorkeurshouding (geweest) in lig, ook wanneer het kind bij het op de buik liggen vrijwel meteen begint te huilen (dan is de schedelbeweging naar voren moeilijk). Veel overstrekken van het lijf en in het bijzonder van de nek en hoofd kan wijzen op beperkingen die een rol spelen in het niet gaan kruipen bij baby’s.

Met embryonaal geïntegreerde osteopathie is dit goed en snel te beïnvloeden. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor uw baby kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn

Pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn

Pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn, hoe ontstaat dit en hoe is deze klacht te verhelpen? Veel mensen merken dat deze schouderpijn na een lokale behandeling van de schouder niet helemaal weg is of snel weer terug komt. Osteopathie kan vaak een goede aanvulling zijn om de pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn wel volledig weg te krijgen.

Behandeling

Hoe bekijkt een osteopaat pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn? Een osteopaat heeft bij pijn in de schouder de ontstaansgeschiedenis van de schouder en de arm in het achterhoofd. Om in het embryo de schouder en de arm te doen ontstaan zijn o.a. bewegingen van de (slok)darm, het hart, de longen en de mondbodem belangrijk. Dit betekent dat wanneer de beweeglijkheid van één van deze delen beperkt is. Door bijvoorbeeld brandend maagzuur of een longontsteking, dat dit ook gevolgen heeft voor de beweeglijkheid van de schouder. Als je met zo’n schouder wel veel beweegt. Je speelt een extra lange partij tennis of we witten een plafond, zal er makkelijk een beschadiging optreden in de schouder. Die gaat dan ontsteken en dat geeft pijn. Rust zal deze klacht dan doen verminderen maar zolang de achterliggende beperkingen niet ook meebehandeld zullen worden zal de schouder bij belasten weer snel pijn gaan doen. Er zal dan een nieuwe ontsteking ontstaan.

Waar behandelen?

Osteopathisch is het in zo’n geval belangrijk om de achterliggende beperkingen, die de oorzaak van het slecht bewegen van de schouder zijn, te vinden en te behandelen. Pijn in de schouder, slijmbeursontsteking in schouder, schouderpijn is met embryonaal geïntegreerde osteopathie goed en snel te beïnvloeden. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor u kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Litteken na keizersnede, osteopathie helpt!

Litteken na keizersnede, osteopathie helpt! Bij een keizersnede wordt het buikvlies 2 keer doorgesneden om bij de baarmoeder te kunnen komen. Dit kan ervoor zorgen dat er zowel oppervlakkig alsook in diepere lagen van het buikvlies littekenweefsel ontstaat. Dit kan een negatieve invloed hebben op oa. de functie van de blaas, de darm en het soepel bewegen van de onderrug. Er is een onderzoek gedaan naar de effecten van osteopathische behandeling van een litteken na een keizersnede op klachten bij vrouwen bij wie dit litteken er al minstens 18 maanden was.

In het onderzoek werd gebruik gemaakt van echografie, een test voor het meten van de soepelheid van de onderrug en een vragenlijst voor het meten van de levenskwaliteit. Gedurende 8 weken werden bij 10 proefpersonen osteopathische technieken gebruikt, waarbij met de hand het litteken van de keizersnede gerekt werd (30 minuten per behandeling).

Er werd een duidelijk effect gemeten; de dikte van het littekenweefsel van de keizersnede nam duidelijk af. Ook was er een aantoonbare afname te zien in de toename van de soepelheid van de wervelkolom na 8 weken. De score op de levenskwaliteit op het gebied van afname van de pijn is ook heel groot. Een lichte afname was te zien in de frequentie van gynaecologische problemen, rugklachten, darm-en plasproblemen na 8 weken van behandeling. In eventuele vervolgstudies zou nog specifieker gekeken moeten worden naar de elasticiteit op het littekenweefsel.

Litteken na keizersnede, osteopathie helpt! Behandelen met osteopathie helpt dus echt bij klachten door littekenweefsel na een keizersnede. Als u meer wilt weten hierover kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Originele titel: Effect of myofascial induction therapy on post-C-scars, more than one and a half years old. Pilot study.
Auteurs: Chamorro Comesana, A., Suarez Vicente, M. del Pilar, Docampo Ferreira, T., Perez-La Fuente Varela, M. del Mar, Porto Quintans M.M., Pilat, A.
Verschenen in: Bodyworks and Movement Therapies, maart 2016.

Rugpijn en heupklachten, heeft dit met elkaar te maken?

Rugpijn en heupklachten, heeft dit met elkaar te maken? Rug-, heup- en ook beenklachten hebben vrijwel altijd met elkaar te maken. Hoe bekijkt de osteopathie de relaties tussen deze klachten? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming om rugpijn en heupklachten, heeft dit met elkaar te maken? oorzakelijk te behandelen.

Onze rug, heup en been ontstaan in onze ontwikkeling door de ontwikkelingsbewegingen die onze darm maakt. Het been ontstaat immers samen met de rest van het lijf en wordt er niet zoals bij een pop later aan vast geschroefd! Deze relaties zijn ook in ons volwassen leven belangrijk voor het goed kunnen bewegen en gebruiken van de heup, en daarmee de rug en ook het been.

Heel belangrijk voor de relatie tussen deze twee structuren is het om ons te realiseren dat voor rugklachten de heup een belangrijk gewricht is. Als de heup niet goed naar binnen of naar buiten kan draaien zal een lokale behandeling van de rug of het been niet de klachten niet helemaal kunnen wegnemen.

Een heup die niet naar buiten draaien kan zorgt voor compressie in het heupgewricht, de heup zal daardoor sneller kunnen slijten, ook zal deze positie de knie en het enkelgewricht vastzetten zodat ook die sneller kunnen slijten en pijn zullen gaan doen. Voor de osteopaat is de oorzaak voor deze blokkade van de heup ook gelegen in het niet goed mobiel zijn van delen van de darm. Een belangrijk deel van de behandeling zal dan ook daar plaatsvinden.

De heup die niet naar binnen te draaien is zorgt voor instabiliteit, dit geeft ontstekingen in de kapsels, pezen en slijmbeurzen van het heupgewricht en. Voor de rug geldt dat als de heup niet naar binnen kan draaien het hol maken (lordose) van de rug minder goed kan plaatsvinden. Hierdoor wordt de tussenwervelschijf kwetsbaar voor beschadiging en voor herniaties (HNP). Dit niet naar binnen kunnen draaien van de heup vindt zijn oorzaak mede in fixaties van het laatste deel van de dikke darm. Behandeling moet dan ook zorgen voor het weer mobiel maken van deze structuur en daarmee herstel van de beweging van de heup naar binnen.

Rugpijn en heupklachten, heeft dit met elkaar te maken? Als u wilt weten of osteopathie bij uw heupklachten en rugpijn kan helpen kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Burnout, burn out, opbranden en chronische stress

Burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting. Hoe behandelt osteopathie klachten van burnout, burn out, opbranden, Burnout, burn out, opbranden en chronische stress chronische stress en uitputting? Veel mensen hebben het gevoel de hele tijd opgejaagd te zijn, er zijn verschrikkelijk veel stresserende prikkels in onze huidige maatschappij. Maar niet iedereen krijgt een burnout, burn out. Waarom krijgt de één hierdoor wel een klachten en de ander niet? Vaak speelt een onvolledige informatievoorziening uit het lijf naar de hypothalamus een belangrijke rol hierin. Als wij in stressvolle situaties belanden moet onze hypothalamus ons lichaam klaarmaken om hier adequaat op te kunnen reageren. Bijvoorbeeld bloeddruk en hartslag gaan omhoog, de zenuwen en zintuigen worden meer gevoelig gemaakt, zodat we sneller kunnen reageren op eventueel gevaar. Als deze stressprikkel weg is moet de hypothalamus er weer voor zorgen dat deze aanpassingen stoppen en dat het lichaam weer in de uitruststand komt, zodat we weer energie kunnen opladen voor de volgende keer dat we energie moeten verbranden in stress. Dus tijdens stresssituaties zorgt de hypothalamus ervoor dat we energie kunnen verbranden om op gevaar te reageren en in rust zorgt die ervoor dat we deze verbruikte energie weer kunnen aanvullen. Als de informatie, waarop de hypothalamus besluit om in de actie- of ruststand te gaan, niet volledig aankomt, kan dit zorgen voor een constant opgejaagd gevoel, we blijven dan energie verbranden, ook in rust, dit is vaak een belangrijke reden voor het ontwikkelen van burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting.

De hypothalamus is in onze hersenen dus de kern die bepaalt of wij in de stress-stand moeten gaan of dat we kunnen ontspannen en gaan opladen. De hypothalamus doet dat op basis van informatie die hij krijgt uit het lichaam. Deze informatieve zenuwroutes heten HPA-aansturingsassen. Als de HPA-aansturingsassen de informatie uit de romp niet goed niet kunnen doorgeven aan de hypothalamus, kan deze na een prikkel, zoals bv. een hard geluid, niet besluiten dat stress niet nodig is en tot rust komen. In het voorbeeld van het harde geluid is er bv. te denken aan het geluid van een brekende tak, als je dit hoort is dat stress en reageert de hypothalamus. Als je gekeken hebt en gezien hebt dat er niks aan de hand is moet de hypothalamus weer in de oplaadstand gaan. Maar als deze informatie de hypothalamus niet bereikt dan zal de hypothalamus het lichaam in de alarmstand houden. In deze toestand blijven wij dan dus energie verbranden en kunnen we minder goed energie opladen. Burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting liggen dan op de lange termijn op de loer.

De afgelopen jaren is bij het instituut voor geïntegreerde technieken voor de osteopathie de anatomie van de aansturing van het stress-systeem bestudeerd en zijn er technieken ontwikkeld om dit systeem te testen en te behandelen. Als dit gebeurd is dan kan begonnen worden met het opladen van energie en zorgt dit er ook voor dat er op rustmomenten energie opgeladen kan worden. Dit geeft het herstel van de burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting meestal een enorme impuls.

Als u vragen heeft hierover kunt u met Maarten Heemskerk bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

ADHD, nieuwe inzichten en behandeling met osteopathie

ADHD, nieuwe inzichten en behandeling met osteopathie. In de behandeling van ADHD staat vooral het beïnvloeden van het drukke gedrag en het verminderen daarvan voorop. Dat gebeurt de vooral medicamenteus, oa. met Ritalin, Concerta en Stratera. Binnen de Osteopathie is er vanuit het Instituut Geïntegreerde Technieken, onder leiding van Frank de Bakker, veel kennis verzameld. Deze kennis heeft ons vooral geholpen om te begrijpen waarom dit drukke gedrag plaatsvindt en zo te zoeken naar manieren om dit te veranderen. Dit heeft geleid tot verrassende nieuwe inzichten die in de osteopathische behandeling van kinderen met ADHD effectief lijken te zijn. Maarten Heemskerk, van osteopathie Haarlem, gebruikt deze nieuwste kennis bij de osteopathische behandeling van ADHD.

Allereerst is het zo dat kinderen met ADHD een kleinere schedel hebben (Neligan e.a., 1976; Nichols &Chen, 1981; Gillberg e.a., 1083; Taylor e.a., 1991). De schedel wordt gevormd door de groeibewegingen van het zenuwstelsel. Met andere woorden, de groei van de hersenen zorgt voor de groei van de schedel. Dit maakt duidelijk dat er bij kinderen met ADHD dus een achterstand is in de hersenontwikkeling. Niet onlogisch als je je realiseert dat allerlei stressoren tijdens de zwangerschap zoals alcohol- en drugsgebruik en roken en de aanwezigheid van veel stress de groei vertragen en daardoor de kans op ADHD bij het kind vergroten. Als we dit als uitgangspunt nemen is het interessant om te kijken naar de groeimechanismen van de hersenen. Hoe groeien onze hersenen?

De voorloper van het centrale zenuwstelsel is de neurale buis, de blauwe buis op het plaatje hiernaast. Het bovenste deel van deze buis wordt hersenen, het onderste deel vormt het ruggenmerg. Door bewegingen in het primitieve darmsysteem ontstaan bloedvaten die vanuit beneden naar boven groeien richting hart. Deze bloedvaten groeien trager dan de rest van het embryo en trekken daardoor het hart naar beneden. Het hart is met een bandje verbonden met de neurale buis, de daling van het hart zorgt dus voor een groei van de neurale buis. Dit gegeven blijft ons hele leven bestaan. Het gebruiken van het hart is dus goed voor de hersenontwikkeling. Dit maakt het drukke gedrag van de ADHD kinderen al iets logischer.

Voordat hersenen kunnen groeien moeten er eerst gliacellen gemaakt worden. Dit zijn cellen die door hun hoge vetgehalte onder andere de zenuwcellen kunnen isoleren. Er moet dus eerst een vetskelet gemaakt worden voordat de hersenen kunnen groeien. Als dit onvoldoende gebeurd ontstaan waarschijnlijk tics makkelijker. Extreem zien we dit bij het Gilles de la Tourette syndroom, Minderaa (1998) heeft aangetoond dat er bij 60 tot 70% van de kinderen met ADHD sprake is van aan Gilles de la Tourette gerelateerde symptomen. Veel behandelingen voor kinderen met ADHD boeken goede resultaten met het suppleren van vetzuren, aangezien dit een voorwaarde is voor de groei van de hersenen is dit logisch.

Dan is er nog de rol van CVO’s (circum ventriculaire organen), dit zijn zwellichamen in de hersenen die liggen op de overgangen van de hersenventrikels. Groei van de hersenen komt tot stand door rek op de wand van het ventrikel. In de ventrikels wordt hersenvloeistof geproduceerd die door de ventrikels (waaromheen de hersenen liggen) stroomt en die uiteindelijk door gaten in het ventrikelsysteem rondom de hersenen komt. De CVO’s kunnen door hun opzwellen de afvoer uit de ventrikel blokkeren, hierdoor ontstaat dus een grotere druk in de ventrikel dit is de prikkel die de hersenen nodig hebben om te groeien. Er zijn meerdere CVO’s die ieder door hun ligging een specifieke ventrikel kunnen doen zwellen. Nu hebben de hersenen maar een beperkt aanbod aan bloed, dit betekent dat wanneer er bloed nodig is voor het opzwellen van CvO’s er minder is voor de rest van de hersenen.

Unknown-10

Dit betekent dat, in het geval van opzwellen van CVO’s andere hersendelen minder bloed zullen kunnen krijgen en minder actief zullen zijn. Bij ADHD zijn dit de gyrus cinguli anterior (nodig voor het focussen), de de préfrontale schors (volgorde/oorzaak-gevolgrelaties) en de bovenste auditieve schors (integreren van dingen), dit maakt het logisch dat deze taken bij kinderen met ADHD dus minder goed ontwikkelt zijn. Overigens is het zo dat ook bij ‘normale’ kinderen in periodes van meer hersengroei deze taken dus minder zullen zijn en dat hun bewegingsdrang dan dus ook groter zal zijn. Dit is iets wat de meeste ouders wel zullen herkennen. Er zijn fases waarin hun kinderen alles vergeten en minder goed stil kunnen zitten!

Hoe wordt nu hersenvloeistof afgevoerd? Dat gebeurd naar alle waarschijnlijkheid via het lymfatisch systeem. Bij onderzoek in Leiden is gezien dat het merendeel van de vloeistof afgevoerd wordt via de zenuwen van de reukzenuw. Via de zenuwen wordt de vloeistof afgezogen door het lymfatisch systeem. Als het lymfesysteem dus krachtiger werkt wordt er meer hersenvloeistof afgevoerd en creëer je zo dus een vacuüm rondom de hersenen. Op deze manier wordt er dus aan de hersenen gezogen. Dit is een perfecte manier om groei te bevorderen. Nieuw onderzoek dat in 2015 is gedaan is een ondersteuning voor deze hypothese. Er blijken in de hersenen lymfevaten te bestaan, iets wat men tot 2015 niet wist. De beste manier om het lymfesysteem te activeren is door veel te bewegen, dus veel bewegen maakt via een sterkere lymfatische aftuiging van de hersenvloeistof de hersengroei krachtiger! Dus als je hersenen een achterstand in de groei hebben zoals bij ADHD’ers, is het functioneel om meer te bewegen!

Met al deze kennis wordt het een stuk logischer dat deze kinderen zich gedragen zoals ze doen. Er is uiteraard nog veel meer te vertellen hierover. Ik heb in het laatste decennium intensief deze ontwikkelingen gevolgd en veel op nascholing geweest om de behandeltechnieken die ontwikkeld zijn om ADHD te behandelen met deze nieuwe kennis me eigen te maken. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor uw kind met ADHD kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen?

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming in de behandeling om autisme en autistiform gedrag te beïnvloeden.

Wat is nu precies autisme en hoe ontstaat het? De afgelopen decennia is door Prof. dr. Stephen W. Porges veel onderzoek gedaan naar autisme. Zijn bevindingen hebben geleid tot “the polyvagal theory”. Deze theorie zegt dat de n.vagus, een zenuw van het niet-willekeurige zenuwstelsel, die belangrijk is bij processen die met opladen/herstellen/uitrusten te maken hebben, bestaat uit heel veel verschillende kernen. Porges ontdekte dat deze zenuw vezels in zich heeft uit meerdere, in verschillende evolutionaire periodes ontwikkelde, kernen. Er is dus niet één vagus maar er zijn er meer, hij maakt onderscheid in de oude en een nieuwe vagus. Hij is er achter gekomen dat bij autisten de “nieuwe” vaguskernen zwakker aangestuurd worden.

Wat betekent dit nu voor mensen met een zwakke “nieuwe” Vagus? Hun verteringssysteem zal minder krachtig zijn, ze hebben moeite met het verteren van veel verschillende dingen, ze lusten veel dingen niet en vinden ze snel stinken. Hoe meer structuur eten heeft hoe lastiger ze het vinden en in het algemeen doen ze ook heel lang over het eten, ze hebben de neiging vaak lang te kauwen. Ook proberen ze vaak hun verteringsysteem te activeren door het sabbelen op dingen, mouwen van truien kunnen een favoriet sabbelobject zijn. Deze nieuwe vaguskernen zijn evolutionair ontstaan in een periode dat we ons ontwikkelden van koudbloedige solitair levende wezens naar warmbloedige zoogdieren die in sociale verbanden leefden. Dit verklaart waarom als er een zwakke “nieuwe” vagus is, de in die periode tegelijk ontstane hersenzenuwkernen ook zwak zijn. Deze kernen zorgen oa. voor het maken van (oog)contact, regelen de intonatie van de stem, zorgen voor de gezichtsuitdrukking en voor het richten van het gezicht. Deze contactuele kernen zijn dan dus ook zwak ontwikkeld. Dit verklaart waarom het maken van contact zo lastig is

Hoe wordt nu normaliter deze “nieuwe”vagus aangestuurd en krachtig gemaakt? Prof. dr. Antonio Damasio heeft met zijn somatische stempel hypothese aangetoond dat prikkels uit de romp/buik verantwoordelijk zijn voor het ervaren van emoties. De “nieuwe” vagus wordt oa. door deze vezels krachtig gemaakt, 80 % van de vezels in de vagus is afferent, dat betekent dat via deze vezels informatie naar de hersenen gestuurd wordt. Als deze informatiestroom niet goed doorkomt wordt het voelen van emoties veel moeilijker, tegelijkertijd wordt de “nieuwe” vagus minder sterk en wordt het tonen van emoties via de herzenzenuwen die het gezicht aansturen moeilijker, en ook tegelijkertijd het verteren van voedsel. Nu is het niet moeilijk om te begrijpen dat deze kinderen het heel vervelend vinden om in onverwachte situaties terecht te komen, ze kunnen hun emoties minder goed voelen en vinden het dus heel moeilijk om in situaties terecht te komen waarin ze niet weten wat ze kunnen verwachten. Zoals ergens heengaan waar ze niemand kennen. In bekende situaties is dit een stuk makkelijker, maar als je met hun wat afgesproken hebt en door omstandigheden moet het opeens anders dan kunnen ze makkelijk “uit hun dak gaan”, ze raken dan in paniek bij het vooruitzicht in een niet te voorspellen situatie terecht te kunnen komen.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? Waardoor worden deze zenuwbanen nu geblokkeerd, collega-osteopaat Frank de Bakker heeft gemerkt dat grote druk op de schedel , zoals die bij de bevalling kan voorkomen, kan leiden tot compressie van de zenuwbanen die deze informatie naar de hersenen brengen, dit leidt tot een verminderde doorgave van prikkels en de verminderde aansturing van de “nieuwe” vagus is zo verklaard.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? De behandeling hiervan bestaat uit het krachtig maken van het verteringssysteem en het losmaken van de mechanische blokkades in de schedelbeenderen die verantwoordelijk zijn voor de blokkades op de inkomende informatie. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor u of uw kind kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been, hoe & wat?

Ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been, hoe & wat? Maarten Heemskerk, Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonaal geïntegreerde osteopathie om ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been te behandelen.

Als je pijn in je rug hebt en de pijn staalt uit naar bil, bovenbeen of soms zelfs verder het onderbeen in spreekt men vaak van ischias of ischialgie. Meestal valt meestal dan ook als mogelijke oorzaak de term hernia. images Als er een hernia is in de rug is er een beschadiging van de kraakbeenschijf (discus) die tussen twee wervels in zit waarbij de kern (nucleus) van de schijf door de beschadiging is gaan uitstulpen. Deze uitstulping (hernia) kan op een zenuw, die uit het ruggenmerg komt en het been in gaat, drukken en zo uitstralende pijn in dit been veroorzaken, dit heet ischias. Als dit gebeurt kan er door druk een beschadiging van de zenuw optreden. In zulke gevallen moet er natuurlijk snel geopereerd worden om de druk van de zenuw af te halen. Als de druk op de zenuw zo groot is zal er sprake zijn van een uitvallen van de functie van de zenuw, spieren zullen niet meer werken en vallen uit, reflexen van spieren zijn dan weg en ook zal er een deel van de huid van het been gevoelloos zijn. Daar kan je dan met een speld in prikken zonder dat je dit voelt. Vroeger werd bijna iedereen met rugpijn met uitstraling geopereerd. Tegenwoordig gebeurt niet meer, men heeft bij studies waarbij mensen gevolgd werden die deze klachten hadden geen verschil kunnen zien tussen groepen die geopereerd waren of die geen operatie hadden gehad.

Hoe kan de tussenwervelschijf nu zo makkelijk beschadigen met een hernia tot gevolg? Meestal is er een verstoorde beweeglijkheid van de wervelkolom die ervoor zorgt dat de tussenwervelschijf mechanisch verkeerd belast wordt en deze veel sneller kapot gaat. Als voorbeeld kan een deur met schanieren dienen, als de deur goed afgehangen is kan die miljoenen keren open en dicht gaan zonder dat de schanieren kapot gaan, wanneer de deur niet goed is afgehangen zorgt het openen en dichtdoen van de deur voor spanning op de schanieren die dan ook sneller kapot zullen gaan.

Om het goed bewegen van de wervelkolom goed te begrijpen kijken we als osteopaten oa. naar het ontstaan van de wervels en de tussenwervelschijven. De wervels ontstaan rondom de chorda. De chorda is de voorloper van de wervelkolom, doordat de grote buikslagader tegen de chorda aanligt worden door de klappen van de bloeddruk op de wand van de aorta delen van de chorda verbeend. Op een aantal plekken ontstaat geen bot maar blijft er kraakbeen achter, deze plekken verbenen niet, dit komt doordat er bloedvaten langs de chorda gaan groeien. Dit zorgt ervoor dat er op die plekken geen verbening plaatsvindt en een kraakbeenschijf, de discus, ontstaat.

Het ontstaan van de wervelkolom en van de discus is dus afhankelijk van de groei van bloedvaten. Deze groeien uit het hart, dus voor een goed functionerende discus is een krachtig werkend hart nodig. Nu snapt u ook waarom mensen met rugklachten meestal zeggen dat bewegen hun rugpijn goed doet, op dat moment laten ze het hart werken en stijgt de bloeddruk en daarmee verbetert ook de functie van de discus. Het hart ontwikkelt zich in ons lichaam door de vormende beweging van de darm, dit betekent voor ons dat als er delen van het darmsysteem niet goed bewegen het hart minder krachtig kan werken en dit is vaak één van de belangrijke factoren die ervoor zorgt dat een tussenwervelschijf kwetsbaar wordt. Dit is de manier waarop osteopathie het ontstaan van rugklachten bekijkt. Zoeken naar de oorzaken achter het ontstaan van klachten. Lees de ervaringen van Popko en Dennis, twee patiënten van mij met rugklachten.

Als u ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been heeft en wil weten of osteopathie u kan helpen, kunt u een bericht sturen of bellen (023 7200 920/ 06 141 80 360).

Hamstrings die te kort zijn en blijven ondanks rekken

Hamstrings die te kort zijn en blijven ondanks rekken. Voor veel mensen een herkenbaar probleem. Hoe komt dat en wat is er tegen te doen? Maarten Heemskerk, Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonaal geïntegreerde osteopathie om te korte hamstrings te behandelen.

Als de spieren van de hamstrings ondanks veel rekken niet langer worden is het blijkbaar belangrijk voor deze spiergroepen om aangespannen te zijn en te blijven. Één van de belangrijkste redenen voor de hamstrings om aangespannen te blijven is het ervoor zorgen dat de zenuwen van de ischias niet teveel uitgerekt worden. De vliezen rondom het ruggenmerg lopen mee met de uittredende zenuwen in het been, ook om de ischiaszenuw lopen deze vliezen. Als er spanning is op dit vliezensysteem zullen de hamstrings gaan aanspannen om rek hierop te voorkomen.

Oorzaken hiervoor kunnen oa. zijn doorgemaakte hernia’s, ontstekingen in dit vliezensysteem en ook fixaties in de bovenbuik. Ter hoogte van de bovenbuik treedt de art. van Adamkowicz de wervelkolom binnen om het ruggenmerg van bloed te voorzien. wanneer er spanning op de bovenbuik is, bv. door maagklachten, galproblemen of leverstuwing, geeft dit een trekkracht op de art. van Adamkowicz. Hierdoor kan de diameter van dit bloedvat minder groot worden en zal het ruggenmerg niet optimaal van bloed voorzien. Daardoor kunnen o.a. de vliezen rondom het ruggenmerg stijver worden en zullen de hamstrings aanspannen om de ischias te beschermen. Uitstraling in het been kan het gevolg zijr liggen. Hoe kijkt embryonaal geïntegreerde osteopathie hiernaar? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonale kennis om hamstrings te kort, Hoe ontstaat dat? oorzakelijk te behandelen.

Als u structureel stijve en te korte hamstringspieren heeft en wil weten of osteopathie u kan helpen, kunt u een bericht sturen of bellen (023 7200 920/ 06 141 80 360).

Vorige 2 345 6 Volgende

haarlem

Recente berichten

Tags